با انواع بارکد آشنا شوید

بارکدها برای رهگیری دارایی‌ها و موجودی انبار بسیار مفیدند. در این مطلب سعی داریم شما را با انواع بارکد آشنا کنیم، تا بتوانید نوع مناسب بارکد را برای نیاز خود تشخیص دهید. چرا که با توجه به نیاز هر صنعت، بارکد متفاوتی استفاده خواهد شد.

در کل، بارکدها می‌توانند به ۳ گروه «بارکدهای عددی»، «بارکدهای عددی و حروفی» و «بارکدهای دو بعدی» تقسیم شوند. در ادامه با ما همراه باشید تا انواع بارکدهایی که هر گروه شامل می‌شود را بررسی کنیم.

انواع بارکدهای عددی

این نوع بارکدها که به نام بارکدهای میله‌ای نیز شناخته می‌شوند، شامل اعداد بوده و تک بعدی هستند. بارکدهای عددی شامل خطوطی موازی هستند که با فاصله‌های معین از یکدیگر قرار گرفته‌اند. از معروف‌ترین این نوع بارکدها می‌توان به UPC یا AEN اشاره کرد.

بارکد UPC: بارکدهای UPC یکی از متداول‌ترین بارکدها بخصوص در خرده فروشی‌ها است. این بارکد شامل ۱۲ رقم و حاوی اطلاعات پایه‌ای است. این بارکد به نام UPC-A هم شناخته می‌شود. 

بارکد EAN:‌ این بارکدها هم مانند بارکدهای UPC در بخش فروشگاهی و خرده فروشی متداولند. در زمانی که بارکدخوان توان خواندن کدUPC  را نداشته باشد، با اضافه کردن یک صفر به ابتدای آن می توان آن را به EAN تبدیل کرد! بطور مثال به ابتدای ۱۲۳۴۵۶۷۸۹۰۱۲ که کد UPC  است عدد صفر را اضافه می‌کنیم تا به کد EAN تبدیل گردد. در این صورت برای بارکدخوان قابل خواندن خواهد شد! از انواع این بارکد می‌توان به EAN-13، EAN-8، JAN-13 و ISSN اشاره کرد.

Industrial 2 of 5: این نوع بارکد بر خلاف مدل‌های قبلی به علت تراکم پایینش، آنچنان مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. این بارکد شامل دو خط زخیم و ۳ خط باریک با فاصله‌ای ثابت از هم می‌باشد. بهرحال در بعضی از انبارها همچنان از این بارکد استفاده می‌شود.

Interleaved 2 of 5: این بارکد یک مدل جدیدتر از نمونه بالاست. تنها تفاوت بین این بارکد با نمونه بالا این است که فاصله بین خطوط می‌تواند متغیر باشد. بنابراین فاصله بین خطوط نیز قابل کدگزاری است!

Standard 2 of 5: نمونه قدیمی‌تر از Interleaved 2 of 5 که تقریبا همانند Industrial 2 of 5  می‌باشد و فاصله بین خطوط ثابت است. این بارکد بیشتر در بلیط‌های هواپیمایی و انبار داری مورد استفاده قرار می‌گرفت، اما امروزه کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد.

POSTNET : این کد، مورد استفاده صنعت پست ایالات متحده آمریکا است، که از کدهای ZIP و یا ZIP+4 جهت افزایش راندمان و کاهش خطا مورد استفاده قرار می‌گیرد. این بارکد شامل ۳۲ الی ۶۴ میله است که زخامت و طول متفاوتس دارند.  در این بارکد هر رقم در یک ست ۵ میله‌ای قرار می‌گیرد.

Code 11: این بارکد توسط شرکت Intermec در سال ۱۹۷۷ خلق شد. این بارکد بیشتر در صنایع مخابراتی برای لیبل زدن تجهیزات مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این نوع بارکد، هر میله دارای یک میله یدک است تا در صورت کیفیت پایین چاپ، میله دیگر نقش جایگزین را ایفا کند. نام دیگر این بارکد USD-8 است.

Codabar: این بارکد در سال ۱۹۷۲ توسط Pitney-Bowes خلق شد. این بارکد با نام های USD-4 و ABC Codebar هم شناخته می‌شود. این بارکد می تواند تا ۱۶ کاراکتر بعلاوه ۴ کاراکتر شروع و پایان را پشتیبانی کند. با وجود اینکه ۴ کاراکتر ابتدا و انتهای این بارکد می‌تواند شامل حروف A,B,C و D باشد، این کد در زیر مجموعه بارکدهای عددی قرار دارد.

انواع بارکدهای عددی و حروفی

این نوع بارکدها شامل حروف و اعداد بوده و تک بعدی می‌باشند. بنابراین طبیعی است که انواع بارکدهای عددی و حروفی تراکم بیشتری داشته و بتوانند اطلاعات بیشتری را در خود نگهداری نمایند. در ادامه با انواع بارکدهای عددی و حروفی آشنا می‌شوید.

Plessey code: این نوع بارکد بیشتر در خرده فروشی‌ها و کتابخانه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. این نوع بارکد در اروپا شکل گرفت و به تدریج به مدل‌های MSI، Anker و Telxon ارتقا یافت. بارکد MSI Plessey  همچنان در آمریکا مورد استفاده قرار می‌گیرد. این بارکد می‌تواند شامل اعداد ۰ تا ۹ و حروف A  تا F باشند.

Code 39: این نوع بارکد بیشتر در صنایع اتوموبیل سازی و صنایع دفاعی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این کد اولین بارکد عددی حروفی است که ساخته شده، و بیشترین مصرف را در صنایع غیر از خرده فروشی دارا است. نسخه استاندارد این کد شامل ۴۳ کاراکتر ۰ تا ۹، A تا Z ، فاصله‌ها و کاراکترهای خاص از قبیل -.$/+% می‌باشد.

LOGMARS: نام این بارکد مخفف عبارتLogistics Applications of Automated Marking and Reading Symbols است. این بارکد هم مانند code 39 است اما اختصاصا برای صنایع دفاعی آمریکا خلق شده است.

Code 128: این بارکد به تازگی بیشتر از Code 39 مورد استفاده قرار می‌گیرد، علتش هم تراکم اطلاعاتی مناسب‌تر است. این کد شامل اعداد ۰ تا ۹، حروفA  تا Z و کاراکتر های ASCII است و به ۳ زیر مجموعه A، B و C تقسیم می‌شود. کد اولیه مشخص می‌کند که کدام زیر مجموعه مورد استفاده قرار می‌گیرد.

Code 93: این بارکد جمع و جورتر از Code 39 است و به نامDSS-93  نیز شناخته می‌شود. تمامی کاراکترهایی که در بارکد Code 39 موجود می‌باشد در این بارکد نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

انواع بارکدهای دو بعدی

در این نوع بارکد، اطلاعات می‌توانند بصورت عمودی و افقی ذخیره گردند. این طراحی، این قابلیت را می‌دهد تا ۷۰۸۹ کاراکتر در یک بارکد ذخیره گردند! علاوه بر آنکه اطلاعات بیشتری می‌توان در این نوع بارکدها ذخیره کرد، این نوع بارکد ایمن‌تر هم هست. برای آشنایی با انواع بارکدهای دو بعدی ادامه متن را بخوانید. لازم به ذکر است بارکدهای بیشتری در دنیا وجود دارد که به دلیل کمی استفاده از آنها، دیگر در این مقاله آورده نشده است.

QR-Code: این بارکد که مخفف عبارت Quick Response Code است، پر استفاده ترین بارکد دو بعدی است. QR-Code در سال ۱۹۹۴ توسط شرکت Denso که زیر مجموعه تویوتا است ساخته شد و قابلیت ذخیره ۲۵۰۹ کاراکتر عددی و ۱۵۲۰ کاراکتر حروفی است و سه سطح تشخیص خطا دارد. این نوع بارکد در همه جا و بر روی بسیاری از محصولات قابل استفاده است.

Data Matrix: این بارکد می‌تواند تا ۳۱۱۶ کاراکتر را ذخیره نماید. این نوع بارکد بیشتر در اروپا و آمریکا مورد استفاده قرار می‌گیرد و در صنایع ساخت قطعه، هوافضا، الکترونیک، و صنایع اتومبیل سازی استفاده می‌شود. البته در صنایعی مانند لوجستیک، مدیریت اسناد، خدمات پستی و خدمات درمانی نیز مورد استفاده قرار گرفته است.

PDF417: این بارکد توسط Symbol Technologies خلق شده است و بین سال‌های ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۲ در موارد گوناگونی مورد استفاده قرار گرفته. این بارکد را مجموعه‌ای از بارکدهای میله‌ای که بر روی هم انباشته‌اند است تشکیل داده.

AZTEC: کاربرد اصلی این بارکد در ترابری و صنایع وابسته است، و در نرم‌افزارهای متن‌باز قابل استفاده نیست! در مقابل QR-Code فضای کمتری نیاز دارد ولی می‌تواند اطلاعات بیشتری در خود جای دهد.